FILM PROMOCYJNY

Zielony Las odpręża i pozwala na choćby chwilowe oderwanie się od cywilizacji. Jest też dla nas miejscem aktywnego wypoczynku, gdzie spędzamy wolny czas.
Andrzej i Ania z Żagania

WARTO ZOBACZYĆ

Wieża widokowa z XIX wieku

Towarzystwo Upiększania Miasta Żary w 1865 roku podjęło inicjatywę budowy wieży widokowej, która miała służyć turystom i umożliwiać obserwację panoramy południowej części Wzniesień Żarskich oraz Borów Dolnośląskich. Można dzięki temu punktowi obserwacyjnemu przy bezchmurnej pogodzie zobaczyć Karkonosze i Góry Izerskie. Kamienna wieża zbudowana na planie kwadratu o boku 4,70 i wysokości 15 metrów, której budulcem były polodowcowe kamienie nazwana została "Blockhaus, Aussichturm". Dziś mówi się o niej jako o wieży myśliwskiej, ceglanej lub czerwonej. W jej bezpośredniej okolicy wyrastają stare, okazałe buczyny i podgórski krajobraz.

Wieża widokowa z początku XX wieku

Największym budowniczym tej kamiennej wieży, zwanej przed 1945 rokiem wieżą Bismarcka jest żarska sekcja Towarzystwa Karkonoskiego, która wspólnie z wieloma sympatykami Zielonego Lasu w 1915 roku rozpoczęła budowę obiektu. Wieża nigdy jednak nie została dokończona. Powodem tego były dwie wojny światowe a co za tym idzie brak środków finansowych. Była ona budowana w oparciu w składki społeczne. Bryła wieży została zbudowana z cegły i słusznej wielkości bloków granitowych będących licem wieży. Największe pomieszczenie, z przeznaczeniem pierwotnym na salę pamięci, znajduje się w dolnej części budynku. Wyżej znajdowało się pomieszczenie ochronne dla strażnika wieży oraz drugie z którego można było wejść na wieżę. Po południowej stronie znajdowały się kamienne schody prowadzące na pierwsze piętro. Ich granitowe, szerokie resztki możemy znaleźć do dziś. Wieża planowo miała mieć 42 metry wysokości (część kamienna do 39 metra posiadała 214 schodków). Końcowy jej fragment zakończony był platformą widokową z balustradą, nad którą znajdowała się jeszcze drewniana wieżyczka obserwacyjna o wys.2,75m. Po wojnie służyła leśnikom jako wieża obserwacyjna do oceny zagrożenia pożarowego, ale wspominano także przepiękny, malowniczy widok jaki roztaczał się z jej szczytu. Niedaleko wieży, na wschód od niej w odległości kilkudziesięciu metrów znajduje się pomnik leśniczego Eberta z pierwszej połowy XX wieku.

Żarska Arkadia

Przy dawnym trakcie pocztowym z Żar do Zgorzelca, na obrzeżach dzisiejszego Zielonego Lasu, stał niegdyś barokowy leśny pałac myśliwski Erdmanna II von Promnitz (1683 – 1745), dworzanina polskiego króla i elektora saskiego Augusta II Mocnego. Kompleks pałacowo – parkowy powstał w latach 1706 – 1709. W jego centrum, na szczycie sztucznie podwyższonego wzgórza, usytuowany został pałac leśny, zwany też myśliwskim. Pałac zbudowano na planie krzyża św. Andrzeja. Był budowlą dwukondygnacyjną, pokrytą dachem wielospadowym. Na parterze znajdowała się kuchnia i pomieszczenia gospodarcze, natomiast druga kondygnacja, z umieszczoną centralnie dwunastoboczną salą, pełniła funkcje reprezentacyjne. Pałac otoczony był parkiem, w którym urządzono zwierzyniec. Miejsce to, nazywane także Żarską Arkadią, od dawna przyciągało miłośników odosobnienia. Leśny pałac przetrwał wojnę, ale systematycznie plądrowany i dewastowany, został ostatecznie zburzony w 1963 roku. Na terenie Żarskiej Arkadii, wokół pałacu myśliwskiego, znajdowały się liczne rzeźby parkowe (m.in. Flora, Wiara i Teologia, szybująca przez chmury kobieca postać Geniusza, rzeźba z barankiem i księgą, obelisk z herbem Promnitzów). Dziś niektóre z nich, częściowo uszkodzone, obejrzeć można w parku Żarskiego Domu Kultury przy ul. Wrocławskiej.

Wzgórze Zbójników

Jednym z najbardziej magicznych i czarodziejskich miejsc Żarskiego Lasu jest Wzgórze Rozbójników. Dotrzeć tu można idąc czerwonym szlakiem wypatrując na szczycie dość stromego wzgórza tajemniczych śladów w postaci wału otoczonego niby fosą a przypominającego grodzisko. Wzgórze po obu stronach otoczone jest głęboko wciętymi dolinami: Doliną Śmierci z Żabią Fosą oraz Głęboką Przepaścią. Kronikarze niemieccy nazywali to miejsce Górą z Zamkiem Zbójników. Legenda mówi, że zamek zbudował rabuś- rycerz Kuno, który napadając wielokrotnie został ostatecznie zgładzony przez mieszczan Lubska, Żar i Żagania a jego zamek zniszczony. Niewykluczone, że oglądał to wszystko rosnący nieopodal Dąb Zbójnika- niemy świadek wydarzeń, liczący sobie 300-350 lat a znajdujący się na krzyżówce Doliny Śmierci i drogą bitumiczną Żary – Łaz. Onegdaj w miejscu tym, zapewne w nawiązaniu do historii Kunona, wisiała tablica z mądrą sentencją "pośród ścieżek życia należy szukać dróg słusznych, prawych, gdyż niesprawiedliwość niesie za sobą śmierć".